Nire osaba batek Laratxen eman zituen bere bizitzaren hiruzpalau urte, soldaduzka egiteko garaia egokitu zitzaionean. Hura zen, zalantza izpirik gabe, amaren esanetan, guttien desio zuen lekua sahiestezina zen behar hori betetzeko, baina zorigaiztoak urrineko hiri hura bere bidean jarri zuen.
Bertan kolpeak, gaixotasunak, etengabeko martxak eta tratu txarrak jasan behar izan zituen. Bueltatu orduko guztiz aldatuta ageri zen, inoiz baino gizonago eta, aldi berean, tristeago.
Osabak Euskal Herrian igaro zuen haurtzaroaren zati bat betiko hil zen Laratxen. Edo bertan jarraitzen ote du, bertako kale itxietatik paseatzen, Sinbad eta basamortuko alde guztietatik datozen merkatariekin tratutan?
Entradas
No hay comentarios:
Publicar un comentario