domingo, 4 de octubre de 2009

ERROREAK

HENRI DE TOULOUSE-LAUTREC (Au lit)


Irantzurekin ezkondu ez izana izan zen bere bizitzaren okerrik haundiena. Baina badaude erremediorik ez duten erroreak eta aurrera jotzea komeni da pertsona berriak ezagutuz, errore berriak zertuz.

Huts horrek, gainera, gauza onak ere ekarri zizkion. Jende berri asko ezagutzera eraman zuen, bidaiak egitera, esperientzia desberdinak izatera. Ez zuen berriz ere maitasuna aurkitu, nahiz eta askotan baietz pentsatu.

Urteen bueltan amets gehienak lortuak zituen, Irantzurekin bizi izatearena eta berarekin alaba bat izatearena alde batera utzita. Ez zuen ilusio berezirik gizakume bat izateko. Alaba izan behar zuen bion bizitzaren haria jarraituko zuenak, beraien testigantza eta oroitzapenak gain hartuko zituena.

Behin, gizonak 60 urte zituela, kalean egin zuten topo. Irantzu lodi samar zegoen eta adinaren markak nabariak ziren harengan. Nola egongon zen ba bera, zenbait urte zaharragoa izanda. Halere, berarekin hitz egin bitartean garai batean bizi izandako esperientzia berdintsuak izaten hasi zen, antzerako sentimenduak, lehengo pasio hura, laztantzeko desira, bere ondoan etengabe egoteko irrika.

Elkar agurtu ondoren biok kafe bat hartzera joan ziren. Irantzuk harez gero hiru seme-alaba zituen eta kostaldeko herri batean bizi zen. Gizonak ez zion besterik galdetu. Andra joan zenean berriz deskubritu zuen aspalditik zekiena: biok, adinduak ere, beste garai batekoak izaten jarraitzen zuten, Gorbeia aldeko basoetako zuhaitzen artean laztantzen zirenak. Beste gauza batez ere ohartu zen: munduan norberarentzat persona bat baino ez zegoela eta Irantzu zela beretzako bakarra.




1 comentario:

Anónimo dijo...

Errore horiek tematiak eta errepikakorrak dira. Zure idazkian agertu dira, nire bizizan gertatu ziren. Beno, nire kasuan ez zen Irantzu deitzen...