JIMMY ARRABIT

JIMMY ARRABIT

Jimmy Arrabit Iparraldeko musikariaren kontzertua ikusi eta entzutetik etorri berri naiz, nere herria den Basauriko Kultur Etxean.

Denbora luzea eman nuen nik garai batean Etxe honen barruan, medikuntza liburu eta apunte aspergarriak ikasten, neska bakan batzurekin ligatu nahian edota Upo eta Artanda urrineko mendiei begira, pentsamendua galduta. Eszenatokiaren gainean egonda nago ere, neure lotsatasuna alde batera utzita, garai batean antzerki pixkat egin bait nuen.

Jimmy Arrabit, euskal kanta zaharrak oinarritzat hartuta, jazzaren bidetik abiatzen da. Kanta zahar horien artean badago ere, nola edo hala dantzatzen ikasi dudan “banango” izenekoa. Hiru musikarik osatzen dute taldea, euskal kulturaren horma fin-finak gurutzatu nahian dabiltzanak.

Halere, hogei pertsona baino ez gara Arrabit ikusteko aretoan bildu, nahiz eta ezer ordaindu ez. Non egongo dira ba Basaurin bizi diren larogeita zazpi mila arima izkutuak, emakumeak zein gizonezkoak, unibertsitari gazteak edo umeak, publikoaren arteko bat, gehien txalotzen zuena hain zuzen ere, zortzi-hamar urteko haurra baitzen.

Kulturak ez du erremediorik, antza. Munduak ere erremedio gutxi. Euskal Herria, egoera ilun batean murgilduta bizi da eta gu, apurka-apurka, egunak eta urteak pasa ahala, behin etorri ginen espaziora hurreratzen gara ixileko pausu ttipiez, telebistari lotuta.