IPURTARGIAK

Paradisuaren ondotik pasatzen gara egunero, oharkabean. Behin, bitan edo hamaika bider zeruaren sarbidea zapaltzen dugu egun oroz.

Aitaren herrian izan nintzen atzo gauean neska lagun batekin. Orduña inguruan dagoen herri ttipia da. Biok aitaren familiarena izan izen baserriaren atarian eseri ginen, non nire arbasoak batzen baitziren udako arratsalde guztietan, baserriko beharrak bukatuta, garai hartan munduaren bestaldera joateko ohiturarik ez bait zen. Bertan guk, aspaldiko lagunak, mila gauzei buruz hitz egin genuen. Ipurtargiak ikusten ziren alde guztietan, goranzko iluntasuna argituz. Hontz-txurien uluak entzuten ziren ere, txorien hegaldiaren hotsa, sugandilen pauso ixilak, eta haien artean, agian, bertan bizi izan ziren biztanleen ahots motelak gure belarrira berba eginez. Une hartan, inkontzienteki, agian paradisuaren estalkia urratu eta osteratxo bat emateko parada izan genuen hain liluragarria den bere barrukaldetik.

Gizonezko bat eta andrazko bat elkarrekin daudenean osotasunaren islada direla diote, yin et yang elkartuta. Baina bai omen dago hirugarren osagaia Tao miragarria osatzeko. Memento hartan, nere ustez, ipurtargi dirdiratsuak izan ziren, zerua mundu honetan dagoela erakutsi zigutenak.